Psychologiczne konsultacje pacjentów chirurgii plastycznej
Psychologia piękna i witalności
Nadmierne gloryfikowanie piękna i witalności ludzkiego ciała jest charakterystyczną tendencją współczesnych społeczeństw. Skłonność taką na przestrzeni dziejów ludzie przejawiali zawsze, wydaje się jednak, że obecnie stale zyskuje ona na sile. Atrakcyjny wygląd i powabna prezencja to walory, których znaczenie i oddziaływanie są silnie ugruntowane ewolucyjnie. Atrybuty te mogą bowiem w sposób bezpośredni świadczyć o dobrym zdrowiu i kondycji, a pośrednio – o wartościowym materiale genetycznym.
Piękno i witalność zyskały jednak także ogromną siłę rynkową. Wyraża się to nie tylko w wysokich społecznych notowaniach osób atrakcyjnych i zadbanych, ale także w ilości, różnorodności i dostępności usług ukierunkowanych na poprawianie ludzkiej prezencji. Przykładem dość radykalnej interwencji we własny wygląd jest poddawanie się różnego rodzaju operacjom plastycznym.
Chirurgia plastyczna i psychologia
Jako dziedzina medyczna, zajmująca się usługami w zakresie korekcji lub upiększania ludzkiego wyglądu, chirurgia plastyczna ma liczne, istotne aspekty psychologiczne. Prezencja jest bardzo ważnym elementem funkcjonowania człowieka. Subiektywnie odczuwana, osobista atrakcyjność fizyczna silnie wpływa na samoocenę, poczucie własnej wartości, pewność siebie oraz przekonanie o własnych możliwościach i szansach w relacjach interpersonalnych. Przekłada się na zawodową i prywatną efektywność, w dużym stopniu determinując codzienne samopoczucie człowieka. Osoby ujawniające niezadowolenie z własnego wyglądu chętnie sięgają po różne sposoby jego zmiany. Duże znaczenie mają w tym przypadku nie zawsze pozytywne i wartościowe wzorce, kreowane przez media i portale społecznościowe. Wiele osób pragnie uzyskać wygląd możliwie zbliżony do współcześnie obowiązującego ideału, co często okazuje się wyniszczającą pogonią za złudzeniem. Zdarza się, że motywacja do zmiany wyglądu jest pozorna lub nieprawidłowa, a w skrajnych przypadkach – nawet patologiczna.
Dysmorfofobia – zaburzenie istotne dla psychologii operacji plastycznych
Dysmorfofobia, nazywana także zaburzeniem obrazu ciała oraz cielesnym zaburzeniem dysmorficznym jest zaburzeniem psychicznym, w którym pacjent ujawnia ciągłe obawy o własny wygląd i budowę swojego ciała, permanentnie znajdując w obszarze tych dyspozycji rzekome nieprawidłowości. Na co dzień pochłonięty jest obserwacją niewielkich lub wyimaginowanych defektów, które uważa za widoczne, szpecące, dyskredytujące go w oczach innych osób czy nawet czyniące zeń „potwora”. Dysmorfofobia znacznie utrudnia codzienne funkcjonowanie. Zgodnie z klasyfikacją ICD-10, problem ten należy do kategorii dysfunkcji o charakterze hipochondrycznym, jeśli u osoby cierpiącej nie występują treści urojeniowe. Czasami zalicza się go także do spektrum zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.
Psychologiczne konsultacje pacjentów chirurgii plastycznej
Jako psycholog prowadzę specjalistyczne konsultacje pacjentów planujących poddanie się operacji plastycznej.
W swobodnym i przyjaznym badaniu psychologicznym rozpoznaję ich motywację do zmiany wyglądu, zwracając uwagę na ewentualnie obecne nieprawidłowości i zaburzenia emocjonalne. Budując bezpieczny klimat kontaktu ustalam stan psychiczny klienta, a następnie opracowuję szczegółową opinię, przydatną do celów medycznych.
Postępowanie diagnostyczne ukierunkowane jest między innymi na psychologiczne rozpoznanie ewentualnie obecnej dysmorfofobii, która stanowi ważne przeciwskazanie do przeprowadzenia operacji korekcji lub zmiany wyglądu.